Lidia Zamenhof była najmłodszą córką Klary i Ludwika Zamenhofów. Wydawczyni, tłumaczka, aktywna esperantystka. Dziś najczęściej funkcjonuje jako wpis encyklopedyczny, a przecież za jej dokonaniami stał żywy człowiek, zbudowany z myśli i ciała. Paula Czarnecka w swojej sztuce oddaje jej głos poruszając jednocześnie temat idealizmu, procesu dojrzewania, determinacji, zasadności poświęcenia i ofiary.
Spektakl odbywa się w ramach XIII Ogólnopolskiego Forum Przewodników Turystycznych
"Mi estas Lidia" to monodram Pauli Czarneckiej o córce Ludwika Zamenhofa - polskiego lekarza okulisty żydowskiego pochodzenia, twórcy idei i języka esperanto, ośmiokrotnie nominowanego do Pokojowej Nagrody Nobla. Życie i dokonania Zamenhofa są powszechnie znane i uznane. Na całym świecie istnieją setki obiektów (ulice, place itp.) nazwane jego imieniem, w tym dwie planetoidy. Natomiast wiedza o Lidii - córce Zamenhofa jest znikoma. Znana jest przede wszystkim jako „maskotka Lilka”, a przecież była ważną postacią. Przede wszystkim z powodzeniem i zaangażowaniem kontynuowała ideę i działalność ojca podróżując po Kongresach Esperantystów na całym świecie. Była prawniczką, nauczycielką (wykorzystywała metodę Cseh, która umożliwiała nauczanie esperanta grup międzynarodowych), tłumaczką (przetłumaczyła na esperanto m.in. "Quo vadis" oraz opowiadania B. Prusa) i pisarką. Została również pierwszą w Polsce bahaitką* (*Bahaizm - religia zakładająca duchową jedność ludzkości, oparta o dogmat istnienia jednego Boga dla wszystkich). Zginęła w 1942 r. w obozie w Treblince.
Spektakl "Mi estas Lidia" nie jest próbą biograficznego uchwycenia portretu Lidii Zamenhof, lecz dyskusją na temat idealizmu, procesu dojrzewania, determinacji, zasadności poświęcenia i ofiary. W onirycznej przestrzeni przypominającej ekspozycje zapomnianej wystawy Paula Czarnecka wskrzesza definicje oddając Lidii głos, przywołując strzępki jej wspomnień, wchodząc z nią w nieustanny dyskurs.
Spektakl przeznaczony dla widzów: powyżej 14. roku życia
Realizatorzy spektaklu:
pomysł i wykonanie: Paula Czarnecka
scenariusz i konsultacje reżyserskie: Agata Biziuk-Brajczewska
scenografia: Aleksandra Starzyńska
wizualizacje: Agnieszka Waszczeniuk
muzyka: Uhranova
ruch sceniczny i charakteryzacja: Magdalena Dąbrowska
reżyseria światła: Tomasz Krynicki
tłumaczenia i konsultacje Esperanto: Przemysław Wierzbowski (BTE)
produkcja: Paula Czarnecka i Daria Przybylska
Chór Figur: Urszula Chrzanowska
Martha Roth: Magdalena Dąbrowska 4
team krawiecki: Gabriela Hukałowicz, Monika Kwiatkowska, Anna Gądek, Elżbieta Zajączkowska i Alina Wnukowska
Dlaczego warto zapisać się na newsletter? Poinformujemy Cię o nowościach w repertuarze, wydarzeniach specjalnych i innych aktywnościach realizowanych przez Nie Teatr. Same dobre wiadomości!
11 stycznia 2025 roku, tuż po grudniowej premierze w Teatrze Polskim, na scenie Nie Teatru zobaczymy „Separatkę” – pełną napięcia i humoru opowieść o dwóch kobietach, które przypadkowo trafiają na jedną, szpitalną salę. Zmuszone do wzajemnego towarzystwa, odkrywają przed sobą i przed widzami, jak różne mogą być ich poglądy, charaktery i doświadczenia. Na scenie zobaczymy Joannę Szczepkowską i Dorotę Landowską.
Zapraszamy na emocjonującą komedia „Uciekinierki” – opowieść o dwóch kobietach, które porzucają rutynę, by rozpocząć nowe życie. Margot i Cloude, różne jak dzień i noc, wyruszają w pełną humoru i wzruszeń podróż, w której przypadkowa znajomość zmienia się w coś więcej. To piękna lekcja życia, która podbiła serca paryskiej publiczności!
Spróbujmy jeszcze raz – spektakl | Marek Siudym i Lucyna Malec
„Spróbujmy jeszcze raz” to komedia w dwóch aktach, pełna humoru i refleksji, która ukazuje perypetie par w średnim wieku. Doskonałe dialogi, świetna gra aktorska Lucyny Malec i Marka Siudyma oraz głos Jana Kobuszewskiego gwarantują niezapomniany wieczór! W pierwszej historii policjantka i niespełniony aktor odkrywają, że nowe początki są możliwe nawet w najdziwniejszych okolicznościach. W drugiej małżeństwo w kryzysie próbuje odzyskać dawną namiętność za pomocą kontrowersyjnej terapii...
