Program kabaretowy pełen jest zabawnych monologów, dowcipów, piosenek i improwizacji, obfituje w świetne dialogi autorstwa Marii Czubaszek, naczelnej satyryczki naszego kraju. Skecze uzupełnione zostały także o teksty Zbigniewa Korpolewskiego (autora tekstów m.in. dla Hanki Bielickiej i kabaretu „Dudek”)oraz Krzysztofa Jaroszyńskiego (satyryka i scenarzysty piszącego m.in. dla Krystyny Sienkiewicz, Jana Kobuszewskiego)

Niemal półtoragodzinny program jest znakomitym pomysłem na spędzenie wspaniałego wieczoru, nawiązuje do tradycji klasycznego literackiego kabaretu, gdzie skecz i monolog przeplatany jest piosenką czasem gorzką, częściej dowcipną i gdzie zawsze można liczyć na dobrą puentę.

Czas trwania: 80 min + 20 min przerwy

EMILIA KRAKOWSKA

Pamiętna Jagna Pacześ, żona Boryny z serialu „Chłopi”. Za tę rolę Emilia Krakowska otrzymała nagrody podczas Lubuskiego Lata Filmowego i Łódzkiej Wiosny Artystycznej, a także Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. Już w szkole średniej grała w przedstawieniach teatralnych. Za pracę przy spektaklu „Maria” Malczewskiego usunięto ją z Liceum im. Dąbrówki w Poznaniu. W 1963 roku ukończyła studia w Warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Po studiach związała się z Teatrem Powszechnym w Warszawie, gdzie debiutowała w „Przedwiośniu” wg Stefana Żeromskiego, w reż. Adama Hanuszkiewicza. Często współpracowała z Hanuszkiewiczem-reżyserem. W 1968 roku przeniosła się do Teatru Narodowego, gdzie zagrała w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, w reż. Hanuszkiewicza (1969). W 1978 roku dołączyła do zespołu warszawskiego Teatru Współczesnego. W 1985 roku przeniosła się do Teatru Rozmaitości, w którym pracowała do 1991 r. Ma na swoim koncie ponad trzydzieści ról teatralnych. Grała również na scenie Teatru TV.

W 1964 roku wystąpiła w epizodach w filmach „Nieznany” Witolda Lesiewicza i „Pingwin” Jerzego Stefana Stawińskiego. Była mieszkanką Oświęcimia w dramacie „Wycieczka w nieznane”(1967) Jerzego Ziarnika. W latach 70. często współpracowała z Andrzejem Wajdą. Wcieliła się w młodą, hożą gosposię Malinę w „Brzezinie” (1970). Była Marysią, siostrą Panny Młodej w „Weselu” (1972). Pojawiła się w „Ziemi obiecanej” (1974)oraz dramacie „Smuga cienia” (1976). Zagrała przyjaciółkę Ewy (Ewa Dałkowska),żony głównego bohatera w filmie „Bez znieczulenia” (1978). W 1972 roku wystąpiła w roli Jagny w serialu „Chłopach” Jana Rybkowskiego, wg powieści Władysława Reymonta. Grała w komediach Andrzeja Kondratiuka („Jak to się robi”1973) i Stanisława Barei („Brunet wieczorową porą” 1976). Była robotnicą Mańką w dramacie „Czerwone ciernie” (1976) Juliana Dziedziny. Wystąpiła w rolach drugoplanowych w wielu filmach obyczajowych. W latach 80. zagrała w około dziesięciu filmach, także telewizyjnych, w tym w „Niedzielnych igraszkach”(1983, premiera 1988) Roberta Glińskiego. Od lat 90. występuje głownie przed kamerami telewizyjnymi, pojawiając się w takich serialach, jak: „Na dobre i na złe”, w którym od 1999 roku odtwarza rolę Gabrieli Krukowskiej-Kality, oraz „Pierwsza miłość”. Zagrała również w filmach „Za co?” (1995) Jerzego Kawalerowicza, „E=mc2” (2002) Olafa Lubaszenki i „Ciało” (2003) Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza. W 2008 roku aktorka pokazała się w komedii „Kup teraz” Piotra Matwiejczyka. W ostatnich latach gościnnie pojawiła się na planach takich seriali jak „Galeria”, „Na krawędzi”, czy „Lekarze”. W latach1986-1989 była członkiem Narodowej Rady Kultury.

Działa w Związku Artystów Scen Polskich. Cztery razy wychodziła za mąż. Ma dwie córki Weronikę i Lenę.

‍

BARBARA WRZESIŃSKA

Występowała w Warszawie w teatrach: Współczesnym (1956-1973), Narodowym (1973-1976), Ateneum (1976-1993),Teatr Scena Prezentacje w Warszawie. Najbardziej znana z telewizyjnych kabaretów Olgi Lipińskiej. Laureatka m.in. Złotego Ekranu (1972), odznaczona medalem Per aspera ad astra przez Fundację Sceny na Piętrze (2001).

Odtwórczyni ról dramatycznychm.in. Honey - Kto się boi Wirginii Woolf? E. Albeego, Gladys - Aloes A. Fugarda, Ala - Tango S. Mrożka), komediowych i charakterystycznych (m.in. Molly- Opera za trzy grosze B. Brechta, Spika hrabina Tremendosa - Oni S. I. Witkiewicza, Eleonora - Zamek w Szwecji F. Sagan).

Znana ze wspaniałych występów w Kabarecie Olgi Lipińskiej.

‍

LIDIA STANISŁAWSKA

Polska piosenkarka i dziennikarka. Debiutowała w 1973 na festiwalu koszalińskiej giełdy piosenki, gdzie zajęła pierwsze miejsce.

W 1974 wystąpiła na XII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, podczas którego zdobyła wyróżnienie śpiewając na koncercie debiutantów Mikrofon dla wszystkich. Jesienią 1974rozpoczęła edukację w szkółce piosenkarskiej ZAKAR, prowadzonej w warszawskiej kawiarni Bristol. Jednocześnie podjęła studia na wydziale piosenkarskim Państwowej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W kolejnych latach aktywnie współpracowała i występowała z kabaretem Pod Egidą.

Podczas Koncertu Debiuty na XIV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1976 wokalistka otrzymała wyróżnienie za piosenkę „Czułość”. Utwór „Dzwon znad doliny” z muzyką Leszka Bogdanowicza dotarł do finału konkursu Grand Prix de Paris organizowanego w Paryżu dla utalentowanych debiutantów z całej Europy. Kolejny występ piosenkarki na Festiwalu w Opolu miał miejsce podczas jego XVI edycji w 1978,gdzie zdobyła II nagrodę za interpretacje utworu „Gram w kiepskiej sztuce”. W tym samym roku wystąpiła w konkursie Sopot Festival 1978, na którym dzięki piosence „Gwiazda nad Tobą” zajęła trzecie miejsce, tuż za takimi światowymi sławami muzyki jak Václav Neckář czy Ałła Pugaczowa. Po sukcesie utworu „Gwiazda nad Tobą” Lidia Stanisławska wydała w 1979 swoją debiutancką płytę o takim samym tytule. W międzyczasie wokalistka nagrała wokalizy do filmów Palace Hotel oraz Wesela nie będzie. Lata 80. i 90. to okres koncertów piosenkarki w całej Europie, dzięki którym stała się rozpoznawalna m.in. w Czechosłowacji, Bułgarii czy byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej. W 2001 piosenkarka wydała swoją drugą płytę zatytułowaną "Inna twarz".

Od 2007 występuje w spektaklu "Kobiety w sytuacji krytycznej" w Teatrze Polonia w Warszawie.

Autorka pięciu książek z anegdotami polskiego środowiska artystycznego, zatytułowanych „Gwiazdy w anegdocie” (cz I i II), wywiad-rzeka z Januszem Zakrzeńskim „Co mi zostało z tych lat”, „Jak nie zrobić kariery, czyli potyczki z show-biznesem”.